Nazywał się Karol Wojtyła. Dla przyjaciół Lolek. Dla milionów wiernych Papież  i Święty

          18 maja będziemy obchodzić setną rocznicę Jego urodzin. Dla Was – Drodzy Uczniowie – jest postacią, o której się uczycie i którą szanujecie, ale nie mieliście okazji poznać i zobaczyć z bliska.

              Ten Człowiek zawsze był blisko Boga, ale nie stronił od ludzi. Jako mały chłopak był zawsze wśród kolegów. Mały Karol codziennie przed lekcjami chodził na Mszę, na której służył jako ministrant. Po szkole grał z kolegami w piłkę nożną i w… ping-ponga.  Na studiach podobnie. Potem jako duchowny – chciał być dla każdego, kto był w potrzebie. Jednał, kochał, modlił się i słuchał. Rozumiał ludzi i ich problemy. Był wrażliwym i mądrym człowiekiem. Od dzieciństwa powierzał swoje życie Bogu w codziennej modlitwie, z którą nie ustawał aż do końca. Trudne doświadczenia z młodości połączone z wytrwałym i ufnym kontaktem z Bogiem, stanowiły solidny fundament, na którym opierała się jego misja życia.

„Tu wszystko się zaczęło…”

Urodził się 18 maja 1920 r. w Wadowicach, miasteczku położonym ok. 50 km od Krakowa. Jego ojciec – Karol senior – był żołnierzem (porucznikiem). Pracował jako urzędnik wojskowy. Matka – Emilia z d. Kaczorowska – zajmowała się domem i wychowaniem dzieci. Karol miał o 14 lat starszego brata – Edmunda. Miał też siostrę, Olgę, która zmarła niedługo po urodzeniu. 

Jutro – dokładnie w 100. rocznicę Jego urodzin zapraszam do rozwiązania quizu na temat życia i działalności Naszego Papieża – trzy pierwsze osoby otrzymają nagrody – niespodzianki.

Zapraszam do obejrzenia, a odważnych także do zaśpiewania Barki – ulubionej pieśni Karola Wojtyły.

                                                                                                                Piotr Ledwoń

Film